Sevgili günlük, şu anki yazıma "Edgewater"den bir dize ile başlamak istedim. Çünkü şarkıyı çok sevdim, hatta sana bir kıyak yapıp eklemeyi bile düşünüyorum bi'kaç yüz defa daha dinleyip sıkılmazsam yazının sonunda...
Çoğu kez böyle yazmaya başlayıp da ne yazacağımı bilmeden çok saçmalamışlığım vardır seninle biliyorsun, yine işte bu anlardan birideyiz. Üstelik bu sefer bilgisayarın başından kalkıp lambayı açmaya bile üşendiğim için karanlıkta yazmaya çalışıyorum. Tek ışıkçım sensin benim. Ahihohü şarkı gibi oldu. "Tek kürekçim sensin benim sen çekmezsen yürümez gemim" diye bir şarkı vardı hatırlar mısın bir zamanlar? Kürekle geminin yürüdüğü nerede görülmüş kü hem nasıl bir şarkı bu? Kalyon devirlerindeysek bile tek kürekçiyle olmazdı o işler yüzlerce kürekçi olurdu o zamanlar hem ayrıca? [Ne diyorum ben yahu?]
Büyük yeğenim aradı şimdi, dayı dedi, efendim edim, birazdan size geliyoruz dedi, gelin dedim, evde ne yemek var dedi, hiçbi'şey yok dedim, ananemi versene dedi, ananen komşuya gitti annenle dedim, tamam dedi, tamam dedim, kapattık. [Cidden yahu akşama ne yicez, bak beni de aldı bir düşünce şimdi.]
Kendime zaman ayırmaya başlamam lazım.
Aha annemler geldi, sevgili günlük benim biraz mutfak robotu moduna geçmem gerekiyor sanırım şimdi, zaar evde yemek yok evet bildin sen onu.
Aha da şarkı:
"I can't take it anymore..." Ve yine Edgewater'den bir dize ile bitiriyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder