Zalim lotion

What is this place arkadaşım! 

Nobran tavırları olan ve sanki hiç durmayacakmışçasına monotonlaşan bir hayat yaşıyoruz günlük!

Şu an canım aşırı derecede fazla cips yemek istiyor, aşırı ama, içimde durduramadığım bir cips yeme isteği var. Ama saat de olmuş bilmemkaç, bu saatte ne çıkıp cips alırım, ne de cips çıkıp gelir. O yüzden maden suyuna devam.

Fazla çalışan her şey aşınır günlük, bunu unutma. "İşleyen demir ışıldar" diye hönkürdüğünü duyar gibi oluyorum. Ne olur hönkürme. Hönkürünce çok nobran oluyorsun. Bir kere mantığa ters. Hepimiz mühendislik okumuş insanlarız. Herkes mühendis. Ne çok mühendis var bu arada fark ettin mi? Elini sallasan mühendise çarpıyor. Hani bir bilimsel gelişmişlik sendromuna girsek, mesela yeni bir ışın kılıcı falan icat etsek gam yemeyeceğim ama o da yok. Ama herkesler de çok mühendis maaşallah.

Neyse efendim, çalışan her şey aşınır, bu böyledir. İster korozyon de, ister satürasyon de, istersen merhaba n'aber de, her halürkarda çalışan şeyler aşınır. Bu yüzden kontrolsüz çalışma beraberinde yıkım getirir. Fiziksel kondisyonunun kapasitesini bilmeyen bir torna tezgahı düşünelim mesela, evet düşündük mü? Herkes düşündü mü tornayı? Tamam. İşte bu arkadaş, kapasitesini bile bile kapasitesinden daha büyük bir parçayı yontmaya kalkarsa... O zaman dans!... Gerçekten o tornanın vay haline. Önce bıçakları kırılır, sonra mili kayar, sonra şaftı kayar, sonra da aşırı yükten elektriksel bir cortlama olup, motoru yakar.

Gördünüz mü? Ne oldu? Gördünüz mü?

Ölmüş olabilir!

Ölmediyse de ölecek.

Her şeyin olduğu gibi herkesin de bir sonu var günlük. Mesele o sona gelmeden önce bir kaç durakta inip manzarayı seyredebilmekte. Sonra yine koşarsın yetişirsin otobüsüne, sonra yine koşar yetişirsin asansöre, sonra yine koş, yetiş kaldığın yerden, ama arada bir dur bir bak ne yapıyorum, ne yapmak istiyorum, ne yapmak istemiyorum...

Para lazım değil mi? Anlıyorum seni. Hayat öyle romantik hayaller için fazla Bağcılar be günlük!...