Çünkü 4 liraydı metronun harikulade atmosferini koklamak

Youtube yazacaktım yogurt yazdım be günlük. Vay be, sanırım klavye kullanma yeteneklerim yoğurt gibi yavaşlıyor yavaş yavaş. Hımm demek yoğurt gibi ha?

Canım yoğurt da istemiyor halbuse, neden ki şimdi bu yoğurt zırvası, garib. 

Dün, yok yok önceki gün, yok hayır dün, ya da önceki gün müydü, neyse tam hatırlayamadığım günlerden birinde, metronun turnikelerine doğru yaklaşmaktaydım, kulağımda da kulaklık, beyaz ve samsung. Ama telefonum samsung değil bak şimdi, eğri oturalım doğru konuşalım. Neden eğri konuşuyoruz bu bahsi ise kapalım. Samsung cep telefonu almak isteyen siz değerli okuyucularımıza buradan halka seslenircesine seslenmek istiyorum; "Yapmayın! Gidin LG falan alın. Onlar da Kore'li."

Yaklaşmakta olduğum turnikelere yaklaşırken, cebimden "stamboul kart"ımı çıkarmak için hamle yaptım ve minik bir tık hareketiylen kulaklığı da kulağımdan çıkardım. Nedeni ise yaklaşmakta olduğum turnikelere yaklaşırken gördüğüm uzun sakallı, berduş giyimli, yaşlı bir beyefendinin elindeki pazar poşetlerini yere bırakmış turnikenin önünde orasını burasını yokluyor olmasıydı. Turnikelerden dorillong sesi eşliğinde geçtiğimde yanlarımdan gelen "hımmhımm zımızım vıtvıt" gibi bir sayıklama ile arkamı döndüğümde, az önce gördüğüm uzun sakallı berduş giyimli yaşlı beyfendinin elindeki 2 lirasını bana uzatmakta olduğunu ve bir şeyler söylemeye çalıştığını fark ettim. 

Berduş ve yaşlı beyefendinin gözlerinde turnikeden geçememiş olmanın verdiği tarifsiz bir duygu vardı. Belki de 4 lirası olmadığı için kendi kendine kendi kendini yiyip bitirmekteydi. Abi n'olacak lütfen deyip, bi dorillong da ona dorillonglattım. Dedim, "sağolasın abi gerek yok, bu da benden olsun." Bu arada berduş ve yaşlı beyefendi turnikeden geçmek yerine yerdeki poşetlerini toplamaya koyuldu. Eyvahlar olsun! Gidiyor stamboul kart'ın bir dorilong hakkı! Derken turnike farklı sesler çıkarmaya başladığında ben de beyefendiye "Abi zaman geçiyor dikkat et, geç geç çıbık çıbık" gibi telkinlemeler ve farklı motivasyonlar yüklüyordum. Velhasıl beyefendinin son anda turnikeden çekmesiyle hem ben, hem de orada güvenlikte bekleyen başka bir beyefendi daha sevince garkolduk. Birbirimize sarılıp kendi çevremizde dönerek zıpladıktan sonra, havada çak yapıp ayrıldık.

Çünkü 4 liraydı stamboul kart'ı olmayana metronun harikulade atmosferini tatma bedeli. Çünkü tam 4 lira.

Neden youtube yazdığıma gelince, buyurnuz dinleyiniz, nasılsa kesin sınırsız internetiniz vardır, ya da en az 4 gb. Gönlünüzce sömürün.