Kornişini sökerim

Sevgili günlük, sana bu satırları böyle ajanlı majanlı laboratuvarlı maboratuvarlı filmlerde yıllardır kullanılmayan odalara girip de örtülerin altından çıkan eski bilgisayarları kullanır gibi yazıyorum.

Örtü dedim de, şu kasanın üzerindeki örtüyü kaldırayım da zaten sıcaktan iyice kafayı yiyen fan iyice kafayı yemesin. [Ne düşük cümle oldu.]

Klavyemin enter tuşunun üzerinde beyaz bir boya damlası var günlük. Numpad'deki virgülde de var. Anlayacağın üzere evde badana boya işleri vardı.

Korniş sökmek nasıl bir eziyettir yahu. Literatüre geçsin.

Uzun zamandır koşacağım koşacağım, yorulana bayılana kadar koşacağım falan diye atıp tutuyordum ya ben günlük, iyi ki öyle bir şeye yeltenmemişim, herhalde ölürmüşüm. Cesedimi de martılar gagalarmış sahilde.

Tavanda o kornişlerin bıraktığı izleri temizlemek kornişleri sökmekten daha da büyük bir eziyet. Sonra onların üzerinden tavan boyasıyla geçmek daha da ayrı bir eziyet. Sonra oraları boyanıp da tavanın diğer bölgeleriyle oluşan renk farkının farkedilmesiyle, baştan tüm tavanın boyanması daha da bir eziyet. [Yok hepsini ben yaptım diyemeyeceğim günlük.]

Ama kornişim söküldü anlayacağın.

Bunu da böyle bir gün olarak tarihe altın harflerle kazıyalım.