Rayiha

Sevgili günlük biliyor musun, hani geçen gün bahsettiğim velespit olayı vardı ya? Bugün eve gelir gelmez koştura koştura kömürlüğe gittim. Yıllaar yıllaar ve yıllaardır orada pinekleyen [ve net söyleyeyim hiç kullanılmamış] velespiti çıkardım ardiye yığınlarının altından.

İnanır mısın hâlâ unutmamış velespit olduğunu. Velet yaa, nasıl da hoşuma gitti. Mavi mavi, üzerinde de MountınKet yazıyor. Yani çamurlukları bile var azizim daha ne olsun. Dahası şamdak ayısı.

Şimano vitesler, MIG kaynağıyla yapılmış iskelet, çelik telli V frenler, italyan işi efenim. Maaaaaşallah tıkır tıkır. Şöyle bi' güzel yıkadım, tozundan arındırdım, sonra bi'de "dayı dayı bizde yıkıycaz" diye etrafımda dolaşan yeğenlere de su sıktım. Sıcak efenim, serinlesinler diye billahi. [Şimdi bu hortumun ağzına parmak tıkama olayını da çok acayip yaparım üstüme tanımam.] Sonra küçük yeğen de kendi bisikletini yıkadı. [Bakınız rol model.]

Hehehe, eğer yarına kadar hâlâ paslanmazsa yarın da inik tekerleklerini yaptırmayı düşünüyorum. Buradan da anladığın kadarıyla yeni velespit almama gerek kalmadı.

Hayata böyle rayihalar lazım.