Ah sevgili günlük, bizim bahçede bir tane kedi var, evet bir tane, hem de kedi. Adı olmayan hayvana sürekli aklıma ne eserse o şekilde sesleniyorum. Şşşhh, kedi, pist, naber len, hişt, tekir, mırnav, piti [piti ne demek lan?], ama farkettim ki aslında bunların tamamını toplasan da bu kedinin karakterine uymuyor. Lan olm ne acayip kedi. Bundan sonra bu kediye aynı zamanda "kopat" olarak da sesleneceğimi buradan tüm cümle aleme duyuruyorum. Kopat pisi.
Evet, bugün yorgun argın gelmiş, pisikletimin tekerlerine hava basıyordum, inanır mısın daha binemedim var ya şu velespite. Ama bu hafta sonu kesin. Ölmez de sağ kalırsam garanti. Umuyorum yani.
Bu acayip kediye bir haller oluyor günlük, böyle açlıktan mıdır nedir, böyle bi' gaza geliyor bazen, koşuyor, üzerime atlayacak gibi yapıyor, hop teğet geçiyor, durup bakıyor sonra ilerde "ulen nası tırstın dimi" falan gibisinden. Merdivenleri çıkıyorum mesela, koşa koşa yanımdan iniyor, olmadı hop yandan bahçeye atlıyor merdivenin yarısında 4 ayak üstüne düşüyor. Lan psikolojimi alt üst etti. Kendini atmasın diye bekliyorum önce o insin diye sonra çıkıyorum merdivenlerden.
Hadi ya, ulan çok yavan bitti yazı, böyle bi' atraksiyon falan bekliyo insan ama ah olamadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder