Sevgili günlük sana bir sır vereyim mi?
Bazen hayat çok küstahlaşıyor bana.
Ama hayat küstahlaşmaz, insanlar küstahlaşır.
Bu yüzden zaten insanlara da aslında genelde güvenilmez.
Çünkü güven öyle her yerden alınabilecek bir ipod kılıfı değildir.
Ve aslında ipod'un da konuyla hiçbir ilgisi yoktur.
Konu tamamen karaktersizlikle alakalıdır.
Karaktersizlikse boktur.
Bok da pistir.
Pislik temizlenir.
Temizlemek için de silinir.
[Genel itibariyle çok takmayan bir insan olduğum için "takmıycaksın tak açıcaksın" mantalitesini güdüyorum. Peki bu mantalite koyun mudur? Neden güdülür? Ayrıca sadece koyun güdülmez, inek de güdülür. O zaman bu mantalite inek de midir? Bu nasıl bir cümle yapısıdır?]
Şimdi sana -di'li geçmiş zaman kipinde çekimlenmiş bir şarkı armağan ediyorum.
Dinleyelim.
Rot!
Notumnotsunnot: Ha şimdi bir çılgınlık edip de play tuşuna basarsan, sesin çok açık olmadığından emin ol bence, imza bir dost. [küçük yazdım ki daha çok dikkati çeksin diye, böyle de duyarlı bi' insanım.]
3 yorum:
şu ne tür olduğundan bile emin olamadığım (metal? tıreş? det?) şarkılarda sözleri anlamaya çalışıyorum bazen. olmuyo. lubalabalabalahılamanabaladurullo'nın ötesine geçemiyorum. o da yetmiyo South Park'ta Timmy'nin metal grubuna vokal yaptığı bölüm geliyo aklıma: timmeehhhh lublubaaa timmeeeh
ahan da : http://www.youtube.com/watch?v=oFFQpd9akSg&feature=related
Ah sevgili Gü,
şu anda bile güldürebildin ya beni, tüm tıraş det metaller sana kurban olsun :]
Ahaha izledim, timmeee lublubaaa :]
Zaten biraz da ondan mı acaba, hani anlıyoruz da sürekli bi'şe olumuyor, anlamasak daha iyi diyor insan, gürültü terapisi, varmı böyle bi'şey yoksa da olsun :]
lublubaaa :]
zaten bu lyrics endüstrisi bunlar yüzünden gelişti :]
Yorum Gönder