Gele

Sevgili günlük sana bu satırları koyu demli çayımın damağımda bıraktığı kekremsi tat yüzünden sürekli yutkunurken yazıyor ve sürekli şu şarkıyı dinliyorum. Şu, yani şu aşağılara bi'yere birazdan ekleyeceğimdir, dur hele bir çay daha alayımdır, geleyimdir.

Şimdi bak, hayatta her zaman hep herşey daima ve mütemadiyen nokta nokta nokta

Yine bir yılı daha bitiriyor olmanın hiçbi'şeyi yok içimde, ne kadar acayip. (Gerçi daha 15 gün var. Haftaya bir daha bi' bakalım, bakalım ne alemdeyiz.) Eskiden ne olurdu da sevinirdim biliyor musun, yılbaşına yakın kar falan yağardı mesela. Acayip olurdu içim. Bak şimdi düşündüm de gözlerim doldu, hay bin kunduz. Kunduz mu? Haskktir gibi bi'şey. (Bakın alo, ufaklıklar, burayı okurken bipliyorsunuz ona göre)

Ne diyorduk, yeni yıl. Yeni yıl yeni yıl yeni yıl yeni yıl...

Tam 2009 ya, oha. Eskiden izlediğimiz bilimkurgu filmleri olurdu, "1999 Sınıfı" falan (adı böyle miydi şimdi bakamıycam, böyle bi'şeydi işte neyse) Yahu o zamanın bilimkurgu filmlerinin geçtiği yılları yaşıyoruz lan ne acayip. 2010 ya. yuh.

Şöyle dönüp de baktığımızda insanlık tarihine, bu idiyot insanlık aleminin dünyayı boka benzetmekten başka hiçbi'şey yapmadığını görüyoruz ve üzülüyoruz. Çok gariptir ki, şu aralar okumakta olduğum kitap da bunu söylüyor, hatta başında bir yazı var, dur lan yazıcam, cidden çoluk çocuk okuyorsa akıllarında düzgün bi'şey kalsın. Hişş çoluk çocuk, burayı okuyun; (demli çayından son bir yudum alarak yazmaya başlar...)

"İnsan buraya dek hayatta kaldı, çünkü arzularını gerçekleştirmek için fazla
bilgisizdi. Şimdi, gerçekleştirebiliyorken, onları değiştirmek zorunda. Yoksa
ölüp gidecek."

William Carlos Williams (1883-1963)

"Ooo" diyor insan değil mi? Abimiz olayı daha sanayi devrimi başlarken bitirmiş. Görmüş bu dingil dünyanın ne bok yiyeceğini de, laf söylemiş.

Hayatımın hiçbir aşamasında (hayatın aşaması mı olur lan salak salak konuşma) hayatımın hiçbir level'inde noel babalı, geyikli meyikli, hediyeli mediyeli yılbaşı hikayelerine inanmadım. Hâlâ da inanmam. Yılın son günü yapılan tüm yılın muhasebeleri falan, gelecek yıla ilişkin planlar falan, gece countdown'ları falan. (Ya yapan yapar banane, kimseye de bi'şey dediğim yok, neyse.)

Yılın son günü, benim için "hadi seneye görüşürüz" şakasından ve tam yeni yıla girerken evin içinde sağa sola koşturan annemden ibarettir. Peşinden koşarım ben de. Eğlenceli olur.

Çünkü yeni yıla nasıl girersen yılın öyle geçer. (Bu yüzden koşturup duruyor bütün yıl kadıncağız biri bunu ona anlatmalı. :] )

İlerde bir gün bunları ağlayarak okuyacağımı biliyor ve bu yazıya bir son veriyorum günlük.

Aha da şarkı...


[The Shins - A Comet Appears]