Yeni nesil bi' acayip efenim

Haftasonu -hani şu günüikilik Antalya yolculuğu vardı ya, heh onda- ulan denizdeyim paşa paşa takılıyorum, dalıyorum dipten kum çıkarıyorum falan, bi' baktım yanıma bir tenis topu geldi. Ardından da sahilden bi çocuk bağırmaya başladı. "Amcaaa, topu atsana"

Amca mı? Ahaha, ne amcası lan velede bak.

Ben de topu sahilde herhangi bir yere attım, kılım çünkü.

[Amcaymış. Lan önce yüzmeyi öğren sen.]

Bu konuda anne babaların çocuklarına kim amca kim abi öğretmesi lazım. Çok top toplar yoksa bunlar. :)

Sonra, adı neydi bakiym bi saniye, Dağhan galiba, 5 yaşlarında, "abi ben de sizle oynıyim mi" diye yanımıza geldi. (Bak abi dediği için aldık aramıza. Gerçi biz bi' şey oynamıyorduk ama bozmadık.) "Şimdi siz köpekbalığı olun, beni yakalayın" dedi. (ahaha aynı benim küçüklüğüm) "ee yakalayınca yeriz ama biz seni" dedim, "yakalayamazsını ki" falan başladık biraz oynadık bunla. Sahile kaçıyor tabi yakalayamıyorum veledi. Bir iki üç derken "ee yeter habi biraz yüzelim biz geliriz gene" deyip bıraktım. Bu da sahilde kendi kendine takılmaya başladı. (Bir yandan da bakıyorum, ulan anası babası yok ortada, denize menize düşse tutup çıkarırız diye) baktım o arada iki genç güzel alımlı kızımıza doğru, "Ablaa oynasanıza benle" dedi. "Siz köpekbalığı olursunuz, beni yakalarsınız" falan. Kızlar da aa tamam falan kabul ettiler. Baktım aldılar bunu, bi o alıyor yakaladım falan, bi' öteki yakaladım falan.

Ahaha, ulan çocuk daha yüzümüze bakmadı sonra.