dıbıdıp dıs

Durduğum zaman her şey çok boş ve anlamsız geliyor, belki de ondan sürekli meşgul olmam herhangi bir şeyle, değilsem bile öyle gibi görünmem ya da sadece kulaklık takıp müzik dinlemem.

Çünkü müzik dinlemek insanı etrafında olan bitenden bir anda izole ediyor. İzolasyon. Güya; benim aslında canım sıkkındı, hatta saçma bir karamsarlıkla depresif yazılar kurup, "ben hu hayatın ta" formunda kelimelerle hayata giydiresim vardı.

Ama işte aynı şey oldu, insan, ruh hali, nasıl olursa olsun, nasıl şarkılar dinlerse o ruh haline bürünüyor. Garip bir sevinç, geçici bir mutluluk kapladı benliğimi şarkının her tınısında. Hatta dıbı dıbı, dıbı dıbı diyesim var.

Jenerator gibi şarkı cidden. Videosu aşağıdaki yazıda. Eklemiyorum bir daha iki saat. Oradan izleyebilen izleyebilir gibi geliyor bana.