skip intro

Herşeyin sürekli kendini tekrar etmesi ne garip. Tekrar tekrar yaşıyoruz şu hayatı. Ve ben bunu şu şarkıyı her dinleyişimde tekrar tekrar farkediyorum.

Sonra aradan zaman geçiyor. Tekrar bakıyorum, ya bunları sanki daha önceden yaşamış mıydım ben sanki diyorum, bakıyorum mesela geçen ay yaşamışım. Ahaha diyorum ne kadar salağım sürekli aynı şeyleri yaşayıp duruyorum. Sonra bu şarkı çalmaya başlıyor, tekrar tekrar dinliyorum bi'kaç kere daha, sonra başka şeylere dalıyorum, unutuyorum. Sonra aradan zaman geçiyor. Tekrar bakıyorum, ya bunları sanki daha önceden yaşamış mıydım ben sanki diyorum, bakıyorum mesela geçen gün yaşamışım. Ahaha diyorum ne kadar salağım sürekli aynı şeyleri yaşayıp duruyorum. Sonra bu şarkı çalmaya başlıyor, tekrar tekrar dinliyorum bi'kaç yüz kere daha, sonra başka şeylere dalıyorum, unutuyorum. Sonra aradan zaman geçiyor. Tekrar bakıyorum, ya bunları sanki daha önceden yaşamış mıydım ben sanki diyorum (ısrarla bozuk cümle kuruyorum), bakıyorum mesela geçen yıl yaşamışım. Ahaha diyorum ne kadar salağım sürekli aynı şeyleri yaşayıp duruyorum. Sonra bu şarkı çalmaya başlıyor, tekrar tekrar dinliyorum bi'kaç bin kere daha, sonra başka şeylere dalıyorum, unutuyorum. Sonra aradan zaman geçiyor. Tekrar bakıyorum, ya bunları sanki daha önceden yaşamış mıydım ben sanki diyorum, bakıyorum mesela geçen hafta yaşamışım. Ahaha diyorum ne kadar salağım sürekli aynı şeyleri yaşayıp duruyorum. Sonra bu şarkı çalmaya başlıyor, tekrar tekrar dinliyorum bi'kaç milyon kere daha, sonra başka şeylere dalıyorum, unutuyorum. Sonra bu şarkı çalıyor. Sonra dinliyorum. Sonra unutuyorum.

Sürekli başa dönen bi' intro gibi.