asosyal internetin yüzeysel gerçekliği

Sevgili analar babalar, şimdi çoluk çocuğunuz olup da gerçekten onun bilgisayar başında sudoku çözdüğünü, bitirme ödevi için kaynak araştırması yaptığını, dönem ödevi için kurbağanın sindirim sistemini araştırdığını (lan bu da amma fenomen bi' olay aslında, onca sene okudum kimse bana şu kurbağanın sindirim sistemini anlatmadı), kolay yemek tariflerine baktığını, CERN deneyi ile ilgili incelemeler yaptığını sanıyor olabilirsiniz, hayır, açık ve net söyleyeyim, çocuğunuz facebook'ta boş boş dolanıp video izliyor.

Evet sevgili günlük, yeni nesil, interneti facebook zannediyor. (Böyle olunca ne oluyor biliyor musun, çocuk, profilindeki bağlantıları tarafından önüne ne sunulursa gerçeğin o olduğunu zannetmeye başlıyor. [gece gece amma derin genellemeler yapıyorum lan, uykum da var gibi aslında, neyse.])

Şimdi sen ey 15 yaşında altındaki gelişmekte olan yavrucak, bak evladım, internet facebook değil. O tarlalar falan aslında yok, o şehirde de aslında farkettiysen sürekli aynı şeylere tıklayıp olmayan paralar kazanıyorsun. Ama sen tabi şimdi "vatismatriksulan!" olayını tam bilmediğin için fazla da yadırgayamıyorum seni, kaptırdın gidiyorsun kendini, ama kendini matrikse fazla bağlama.

Git mesela, en basitinden annene babana de ki, "anne benim niye kitabım yok" de, "oralarda bazı çocuklar var, onların kitapları var" de, "bana neden kitap almıyorsunuz anne!" de. Böyle haykır evladım hadi bakayım. Koş. Sonra yavaş çekimde dönüp yatağında doğru giderken de, "şu televizyonu da kapatın artık" de. Yürrü.